Η πληθωρική βίγκαν επιδίδεται στην αυτοϊκανοποίηση, με τα δάχτυλά της να χορεύουν πάνω στις υγρές πτυχές της. Η προσμονή χτίζεται καθώς πειράζει τον εαυτό της όλο και πιο κοντά στο χείλος. Με μια ανάσα, απελευθερώνει έναν χείμαρρο ζεστής κρέμας, αφήνοντάς την χορτασμένη και ικανοποιημένη.